«Հայաստանը ոչ մի սգավոր էլ չի, Արցախն էլ հանձնված չի, Արցախն այսօր ամենաանկախ պետություններից մեկն է, եթե ոչ՝ ամենաանկախը»․ Հովիկ Աղազարյան․ «Հրապարակ»

«Հրապարակ» թերթը գրում է․ «Հարցազրույց ՔՊ-ական պատգամավոր Հովիկ Աղազարյանի հետ։

- ԱԺ «Հայաստան» եւ «Պատիվ ունեմ» խմբակցությունները հունիսի 3-ին արտահերթ նիստ հրավիրելու նախաձեռնությամբ են հանդես եկել՝ հայ-ադրբեջանական եւ հայ-թուրքական հարաբերությունների օրակարգով, որը մերժվեց ձեր կողմից։ Ինչո՞ւ մերժեցիք։ Եթե հերքում եք ձեզ ուղղված մեղադրանքները, թե Արցախը չենք պատրաստվում հանձնել, ինչո՞ւ չեք ուզում մասնակցել այդ նիստին։ Չե՞ք կարծում, որ ընդդիմությանը խորհրդարան վերադարձնելու ռեալ հնարավորությունը կորցրիք, չնայած մի քանի շաբաթ է՝ նման կոչեր եք անում։ Գուցե դա երկխոսելու լավ առիթ էր։

- Ընդդիմությանը մերժելը միանշանակ ճիշտ էր, մինչ խմբակցության պաշտոնական դիրքորոշում հայտնելը, ես հարցազրույցներումս ասել եմ, որ եթե խմբակցությունն ազատ թողնի մասնակցության հարցը, ապա ես չեմ մասնակցի, հետեւաբար՝ խմբակցության որոշումն իմ տրամադրություններին համահունչ էր։ ․․․Ինչու չէի մասնակցի՝ որովհետեւ այդ կեցվածքը, որ իրենք ընդունում են, վազգենմանուկյանական բառապաշարից սկսած՝ հատհատ բերելու ենք, հատ-հատ սենց ենք անելու, տղա են՝ թող չգան եւ այլն, դրանք քաղաքական գործիչներին հարիր բառապաշար չեն։

- Միայն չասեք, թե մոռացել եք Նիկոլ Փաշինյանի բառապաշարը։ Հիշեք նաեւ, թե 2018-ին նա ինչ կոչեր էր անում։ Ընդդիմություն են՝ ընդդիմադիր լեքսիկոն է։

- Ես բան չեմ ասում, բայց, բոլոր դեպքերում, արտահերթ նիստ են հրավիրում իրենց օրակարգով, հրավիրում ես՝ վերջ, էլ բան մի արա, տպավորություն է, որ չես էլ ուզում՝ արտահերթը կայանա։

- Դուք ուզում էիք գնալ արտահերթին, այդ բառապաշա՞րը խանգարեց։ Պատրա՞ստ եք ընդունել հայտարարություն, որով կբացառեք Արցախի՝ Ադրբեջանի կազմում հայտնվելը։

- Մենք չպիտի ընդունենք մի փաստաթուղթ, հայտարարություն,  որը կխանգարի բանակցային գործընթացին, այն էլ՝ հիմա, երբ տեսնում ենք, թե ինչպես են Մինսկի խմբի դերակատարները, ինչպես նաեւ դրանից դուրս շրջանակներն ակտիվ գործունեություն իրականացնում։

- Ձեր նորընծա պատգամավորուհին էլ է օգնում բանակցային գործընթացին՝ հայտարարելով, որ Արցախն Ադրբեջանի կազմում եղել է, կա ու կմնա։

- Մենք 92 թվականից որոշում ունենք, որ Հայաստանի համար անընդունելի է ցանկացած փաստաթուղթ, որտեղ Արցախը նշված կլինի Ադրբեջանի կազմի մեջ։ Հիմա ամեն անգամ այդ մասին խոսելու իմաստը ո՞րն է։

- Ընդդիմադիրներն ասում են՝ եկեք վերահաստատենք ԳԽ հայտնի որոշումը, որովհետեւ հայտարարություններ են հնչում հակառակի մասին, Փաշինյանը խոսում է կարգավիճակի նշաձողն իջեցնելու մասին։

- Օրինակ, երբ ես ասում եմ, որ ճանաչում եմ Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, դա դրա հակառակն է։

- Իսկ Արցախի կարգավիճա՞կը։

- Արցախը 92 թվականից լրիվ անկախացել է, երեւի չեք լսել։

- Բա ինչո՞ւ չեք ճանաչում անկախությունը, փոխարենը հայտարարում եք, որ գուցե նշաձող իջեցվի։

- Մենք չենք կարող, ո՛չ բարոյական, ո՛չ իրավական գործիքակազմ ունենք, որ նշաձողն իջեցնենք։ Մեզ եղել է առաջարկություն, որ իջեցրեք, բայց նշաձողն իջեցնողն Արցախի ժողովուրդն է՝ իր կողմից ընտրված իշխանությունով։

- Վերադառնալով ընդդիմությանը․ փակելով նրանց առջեւ երկխոսելու դուռը, դուք երկարացնում եք մարդկանց՝ փողոցում մնալու ժամկետը։ Մտահոգություններ չունե՞ք։

- Դե, հիմա, մենք էլ նիստեր ենք անում՝ իրենք չեն գալիս, դա էլ է քաղաքական կեցվածք։

- Ընդդիմության՝ փողոցում մնալը չե՞ք համարում իշխանություններին ուղղված սպառնալիք։

- Եթե այս կամ այն ընդդիմադիր ուժի արած քայլը պետք է համախմբի ժողովրդին, հետեւաբար, պետք է ունենա իր տրամաբանական ավարտը։

- Ուզում եք ասել՝ վախեր չունեք, թե փողոցով իշխանափոխություն կլինի։

- Չէ, ինչի՞ պիտի վախենանք․ փողոցով էս դեպքում չի լինի, դա՝ հաստատ։

- Միայն ձե՞րն էր դրա մենաշնորհը։

- Այն ժամանակ համաժողովրդական ճնշում կար, տարբերությունը մեծ էր, էն ժամանակ ուրիշ էր։

- Այո, ուրիշ էր, մարդիկ այսքան հուսալքված չէին, հիասթափված չէին, Հայաստանը սգակիր չէր, Արցախի ողնաշարը կոտրված չէր, հիմա շատերը սիրտ չունեն փողոց դուրս գալու, որովհետեւ վստահ էլ չեն, որ Փաշինյանն իր նախորդի պես փողոցից կազդվի։

- Հայաստանը ոչ մի սգավոր էլ չի, Արցախն էլ հանձնված չի, Արցախն այսօր ամենաանկախ պետություններից մեկն է, եթե ոչ՝ ամենաանկախը, եւ մենք պարտավոր ենք անել ամեն ինչ՝ այդ իրավունքն իրացնելու համար։ Իսկ 10 կամ 20 հազար հոգով չեն կարող իշխանություն փոխել։

- Իսկ քանի՞ հազար հոգով կարող են փոխել։

- Իշխանափոխության հարցում պետք է լինի համաժողովրդական ընկալում, մեր ժամանակ դա այդպես էր, հիմա չկա։

- Քանի՞ մարդ պետք է փողոց դուրս գա, որ նման ընկալում ձեզ մոտ առաջանա, եւ ովքեր դուրս չեն գալիս, կարծում եք՝ ձե՞զ են աջակցում։

- Այո, մեծ մասը գոհ է մեզանից, որովհետեւ եթե փողոցում գտնվողներն իշխող ուժին հակադիր կարծիք են հայտնում եւ չեն ստանում բավարար աջակցություն, դուրս է գալիս, որ ժողովրդի ճնշող մեծամասնությունը մեզ է աջակցում, իսկ եթե թիվ եք ուզում լսել, ապա ամբողջ Հայաստանով մեկ գոնե 100 հազար մարդ պետք է դուրս գա, որ ցույց տան՝ իշխանափոխության պահանջ կա։

- Չե՞ք կարծում, որ հենց դուք՝ իշխող ուժը, ընդդիմադիրներին գործուղեց փողոց, դարձրեց ավելի ագրեսիվ, խորհրդարանական աշխատանքների առաջին իսկ օրվանից դուք նրանց ծեծում, վիրավորում էիք, չէիք ընդունում նրանց հեղինակած նախագծերը, անգամ Սահմանադրությամբ իրենց հասանելիք պաշտոնները չտվեցիք։ Ընդդիմությունը մնար խորհրդարանում, ի՞նչ աներ։

- Հանձնաժողովի նախագահի տեղակալի պաշտոնը լուրջ պաշտոն է, այդ հարցը շատ քննարկվեց։ Արթուր Ղազինյանը, որը ներկայացված էր այդ պաշտոնին մարդ, մեծահարուստ է, հայտարարագրել է մոտ մեկ միլիոն դոլար եւ չի ցանկանում կիսվել իր մտքերով, գաղափարներով, թե ինչպես է հարստացել, որպեսզի մեր մյուս երիտասարդներն էլ հարստանան՝ ի բարօրություն իրենց ընտանիքների եւ հասարակության, հետեւաբար, նման մարդը չպիտի լինի հանձնաժողովի փոխնախագահ։

- Օրենքում նման պահանջ չկա, որ թեկնածուն պարտադիր պիտի կիսվի իր հաջողություններով ու ձեռքբերումներով։

- Եթե բոլոր պահանջներն ու տվյալները լինեին Սահմանադրության եւ օրենքների մեջ, ապա այդ օրենքները եթե դնենք իրար վրա, ես հաշվել եմ, մինչեւ հարյուր հասնում է։

- Ընդդիմադիրներն ասում են՝ հունիսի 3-ը ջրբաժանի օր է լինելու։

- Ես լավ չեմ հասկանում, թե ինչ նկատի ունեն ջրբաժան ասելով, որովհետեւ առանց այն էլ շարունակում են փողոցի պայքարը, ձեւերն էլ սովորեցնում ենք, չեն հասկանում»:

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։